President of Pakistan telephone to President of Turkey over shooting down of Turkish Air Force aircraft by Syria

ANKARA, 27 June 2012: In a telephonic call last night to President Abdullah Gul, President of Pakistan Mr. Asif Ali Zardari expressed his support and solidarity in the wake of shooting down of a Turkish Air Force reconnaissance aircraft by Syria.

President of Pakistan conveyed similar sentiments to Mr. Burhan Kayaturk, President of Pakistan-Turkish Friendship Group in the Turkish Parliament and other parliamentarians and senior representatives of the Turkish Government who received him at the Ankara Airport during his brief stopover this morning.

ENDS

Pakistan is an extremely cinematic country: “Noor” directors Çağla Zencirci and Guillaume Giovanetti

After its World Premiere at ACID, a parallel independent section at Cannes Film Festival this year; Pakistani film “Noor” directed by Çağla Zencirci and Guillaume Giovanetti of Turkish origin will compete at the upcoming 47^th Karlovy Vary International Film Festival. The directors of the film tell us about their project and the inspiration they found in Pakistan:

What inspired you to make your debut feature in Pakistan?

We visited Pakistan for the first time in 2002, 10 years ago. With our Turkish background, we were expecting to find some similarities between the two cultures, but we also observed many surprising new aspects. Above all we discovered an extremely cinematic country. In particular, we were amazed by the stories that local people would tell us. We straight shot our first short documentary there! After this experience, we’ve been coming back almost each year in Pakistan, spending months immersed in the culture. At the beginning it was mainly to enjoy with our friends, but after some time, as the country is an endless source of inspiration, it became natural that we would develop a big project there. In 2005, we launched our feature film project.

How did the story idea originate?

There is this anecdote that happened in a Religious Festival where millions of people from Pakistan and India gather every year for the anniversary of the death of a Saint: the co-director Guillaume Giovanetti, who has weak facial hair, was approached by a young beardless uneducated man in a crowded narrow street. This man turned out to be genuinely surprised that Guillaume could have a wife in his country in spite of his “handicap”. Then he just vanished in that street, and we totally forgot about him. It’s only months later that his question came back to our minds: “In your country… No beard, no problem?”At that moment we decided that our film would raise questions about masculinity in that region: further than accepting one’s physical appearance or fitting some social codes, what does “To be a man” mean?

Then, since we were directing short films in parallel, our way of filmmaking gradually focused on non-professional actors playing their own life in a story we write for them. Therefore, for our Pakistani project, we have been looking for real characters to play in the movie we were developing. This research took us several months. After having met several choices in various areas of the country, we eventually came to bump into Noor by chance, in a street of Lahore, Punjab.

Despite the fact that it was the first time in his life he had met some foreigners, he turned out to be very open and on that same day he told us his own story, the one of a previous Khusra who wanted to be a man again. His storytelling and his behaviour were also the proofs of an extremely smart personality who can carry a feature film project on his shoulders. This encounter was decisive, and at the end of the 5 hours we spent listening to him in his tiny room, we knew he was our main character. Then we had to adapt our movie to his story.

Were you familiar with the Khusras? What kind of research went into developing the film project?

During the years we spent in Pakistan, we of course got acquainted a lot with the Khusras, as they’re part of the daily life, especially in Punjab and in Karachi: you come to see them in the streets, during weddings and celebrations for the newly born. We remember several times when, during evenings we would spend with some musician friends, we would share some time discussing with some Khusras. Still, their community, like the Hijras in India, had been portrayed many times in movies, so at that time they were not our primary goal as the subject of the film. Somehow this detachment was a good thing, as we could see their community with a distance, as a part of the local landscape.

Then, when we came to meet Noor, we of course – as we always do with our non-professional actors – spent a lot of time with him, in order to understand him in deep. This stage was necessary so for us to be able to direct him the best way during the shoot and to render his story accurately in our film. In that period we also spent long time with some Khusras Noor introduced us. We stayed in their houses, followed some of them during events and we took part into their private gatherings. They are a very warm and welcoming community, and as we got close to them, some even accepted to play in the movie. It was a great experience. And we must say that we were impressed by their acting skills!

How did you secure funding for the film?

As you can guess, it was very hard. Being non Pakistani-born directors was the main obstacle for us to match the international funding requirements. When it was about development money, the project was very successful, but then, when it came to production money, no fund would follow us because in their minds, as we didn’t have Pakistani Citizenship, we would not be able to make a good film about Pakistan. No matter how many years we would spend there, no matter how familiar we were with the culture, the rules were too rigid. Furthermore, in Pakistan, the situation of Independent Cinema was in a bad shape, and most of the time the Pakistani Directors had to count only on themselves to achieve their movies.

Çağla Zencirci and Guillaume Giovanetti

After many years without giving up, we were lucky enough to be supported by several production companies in France and in Pakistan, who took the risk of helping us, financially and logistically. We also used our own structure in Turkey, and thanks to this gathering of motivated and courageous people, we could finally launch the production in Pakistan.

What kind of experience you had while shooting in Pakistan? Any challenges you faced?

We had built our golden team over the years, made of Pakistani people working in the field of independent documentary, filmmaking and producing and of 3 French technicians. This – light – crew (around 12 people) really all committed themselves to the shooting. It was of course very hard as the budget was very limited and as we shot in many locations, from hot plains to highlands throughout the country, but the whole crew gave all their energy to achieve the best result. We were also very much helped by locals during the shoot: indeed most of the people we shot in the various regions of Pakistan were old friends acting for us, and their families and friends came willingly into the game trying to fulfil our demands. We also didn’t have any problems with the authorities. We of course had all our shooting permissions, which we had to show once or twice to the local police coming to the set. But they mostly came out of curiosity, and the only difficulty we had was eventually to say no to some policemen, as they also wanted to have a part in the movie!

On the other hand, any kind of shooting in any country in the world needs quite a deep knowledge of the local culture. In some areas of Pakistan, for example in some parts of the Karakoram Highway, we definitely knew that a shooting crew including foreigners and a previous Khusra may cause inconvenience, so we basically shot only landscape scenes in those areas, again with the cooperation of the local people.

Still, the most challenging parts of the shooting didn’t come from the people, but more from the environment: our poor sound engineer was bound to find solutions for his microphones breaking down everyday because of the extreme heat, some members of the crew were suffering from altitude sickness in the Himalayas. The worst situation was due to a dam that was created 10 days before the shoot in the Hunza Valley because of a landslide. This dam modified the local climate: it went down to minus 10 at night in early June, we had rain and snow where the crew was trying to sleep in tents. Coming from the 40 degrees of Punjab, that was challenging! Furthermore, still because of that dam, we could not access a whole zone where we had casted people and scouted locations. We had to change the whole sequences at the last moment, finding new places and new people to shoot in no time. But actually, we like the unexpected in our shootings, so these last minute changes brought some fresh breath into the film!

Tell us about your professional background. 

We started filmmaking together, being co-authors and co-directors, and in parallel of the development of “Noor”, we shot 7 shorts and documentaries in several countries (Turkey, France, Iran, Germany, Italy, Japan) which were screened and awarded in more than 100 Festivals (Berlinale, Locarno, Rotterdam, etc.), all of them with non-professional actors. Among those films, “Ata” deals with the meeting of an Uyghur and a Turkish in France, and “Six”, which we shot in Japan, is a portray of several people in Tokyo.

We’re now very happy that “Noor”, after the Premiere in Cannes 2012 in the ACID section, is shown in Karlovy Vary, and we really hope this will help the film to be shown as much as possible, especially in Pakistan and India.
source: Dear Cinema  http://dearcinema.com/interview/pakistan-extremely-cinematic-country-cagla-zencirci-guillaume-giovanetti-directors-noor/1216#.T-mXxxcWJll

'Keşmir'de, zulüm de mücadele de devam ediyor'

Bizi kurtarmak Müslümanların görevidir” diyen Azad Keşmir Cemaati İslami Başkanı Abdülreşid Turabi; Arkadaşımı Demir Sandalyede Erite Erite Şehid Ettiler”...

Tıpkı Filistin gibi aynı kaderi paylaşan Keşmir’de; Müslümanlar, 64 yıldır Hint işgali altında akla gelebilecek her türlü işkence ve katliamlara maruz kalıyor. Doğruhaber’e konuşan Özgür Keşmir Cemaati İslami Başkanı Abdülreşid Turabi, Müslümanlara yapılan baskıları ve faaliyetleri anlattı. Yaşananların vahametinin anlaşılması için bir anısını anlatan Turabi, “arkadaşımı altında ateş olan demir bir sandalyeye oturtup erite erite şehid ettiler” diye konuştu.

1947`den beri Hind işgali altında bulunan Keşmir’de 64 yılda yaklaşık 500 bin insan katledildi. Çatışmaların başladığı 1989 yılından bu yana ise yaklaşık 100 bin kişi hayatını kaybetti, on binden fazla insan da hala kayıp. 2 milyon insanın göç etmek zorunda kaldığı Keşmir’de 2011 yılında açılan bir toplu mezarda 3 bin ceset ortaya çıktı. Sistematik işkencelerin sıradanlaştığı ülkede Müslüman halk özgürlük ve bağımsızlık mücadelesi veriyor.

Bir dizi etkinliğe katılım için İstanbul’da bulunan Azad Keşmir Cemaati İslami Başkanı Abdülreşid Turabi ile yaptığımız görüşmede “Eskiden Keşmir denilince şu an Gazze’den nasıl bahsediliyorsa Keşmir de o derece konuşuluyordu. Ama son yıllarda Keşmir konuşulmaz oldu. Bu yüzden Keşmir’de yaşanan zulümleri anlatmak için Türkiye’ye gelme ihtiyacı hissettik” diye konuştu. İşte Azad Keşmir Cemaati İslami Başkanı Abdülreşid Turabi’nin sorularımıza verdiği cevaplar;

DAVET, TEŞKİLATLANMA, EĞİTİM VE YARDIM ÇALIŞMALARIMIZ SÜRÜYOR
Cemaati İslami’nin Keşmir’deki yapısı, faaliyetleri ve gücü nedir? Genel hatlarıyla özetleyebilir misiniz?

Elhamdulillah, Cemaati İslami, Keşmir’in hem özgür olan bölgesinde, hem de işgal altındaki bölgesinde var ve çalışmalarımızı sürdürüyoruz. Keşmir’de Cemaati İslami dışında da birçok İslami örgütlenmeler ve cemaatler vardır. Ama her iki tarafta bulunan ve çalışmalarını ciddi bir şekilde sürdüren Cemaati İslami’dir. Eğitim faaliyetlerimiz, davet çalışmalarımızın yanı sıra dini birçok konuda çalışmalarımız mevcuttur. Mesela eğitim alanında Cemaati İslami’nin okullarında talebe sayısı 100 bin civarındadır. Aynı zamanda STK ayağında yardım kuruluşu olarak da çalışmalarımız devam ediyor. İşgal altındaki Keşmir bölgesindeki Cemaati İslami lideri ise Seyid Ali Geylani’dir. Burada da işgal altındaki tüm bölgelerde çok ciddi derecede İslami çalışmalarımız her alanda devam ediyor. Aynı şekilde Azad Keşmir bölgesinde de hem davet, hem teşkilatlanma, hem eğitim ve hem de yardım kuruluşları ayağında çalışmalar devam ediyor.

350 OKULUMUZDA 100 BİN ÖĞRENCİ OKUTUYORUZ

Azad Keşmir bölgesinde 350 civarındaki okullarımızda 100 bine yakın öğrenci okuyor. Bu öğrencileri ilköğretimden liseye kadar okutuyoruz. Aynı zamanda gençlik kollarını kurduk. Bununla okul okumayan iş hayatında olan genç nesli ıslah etmeye yönelik çalışmalarda bulunuyoruz. 1990’dan buyana işgal altındaki Keşmir’den Azad Keşmir’e göç edip de kaçmak durumunda kalan yaklaşık 50 bin civarında insanı kamplarımızda ağırlıyoruz. Bu 50 bin insan uzun bir zamandır kamplarımızda yaşıyor. Bu insanların çocuklarının eğitim ve sağlık ihtiyaçları, yardımlaşma ve gençleri yetiştirme faaliyetleri aksatılmadan yapılıyor. Yardım çalışmalarını, el Hizmetu ve Mescid Derneği adı altında yürütüyoruz.

DİĞER İSLAMİ CAMİALARLA ORTAK HAREKET EDİYORUZ
Keşmir’deki diğer İslami camialarla ilişkileriniz var mı, varsa nasıl?

Keşmir’de bütün İslami cemaatlerle ilişkilerimiz vardır. Ne zaman konu Keşmir’in mücadelesi veya bağımsızlığı olursa diğer İslami camialar bizi çağırıyor aynı şekilde biz de bu tür meselelerde onları çağırıyoruz ve ortak birçok kararı beraber alıyoruz.

DÜŞÜNEBİLDİĞİNİZ HER TÜRLÜ BASKI MEVCUT

İşgal altındaki bölgede Müslümanlara yönelik ne tür baskılar var?

Öncelikle şunu söylemeliyim ki düşünebildiğiniz her türlü baskı mevcuttur. Mesela istenildiği gibi gösteri yapılamıyor. Yapılan gösteriler izinsiz yapılıyor. Hele halkın toplanacağı mitinglere ise hiç mi hiç izin yok. Eğer halk toplanıyorsa ölümü göze alıyor demektir. Bunun dışında zaman zaman ibadet kısıtlamaları var. Mesela geçen Cuma bizim tüm partilerin lideri kabul ettiği Seyyid Ali Geylani Cuma namazına bırakılmadı. İşgal altındaki topraklarda Hindistan’ın 700 bin askeri mevcuttur. Yani neredeyse Türkiye’nin toplam askeri gücü gibi bir şey. Düşünün küçük bir bölge 10-12 milyon gibi bir nüfus üzerinde neredeyse her 10-15 kişi başına bir asker düşüyor.

Öyle ki sokağın bir ucunda askeri bir nokta varsa sokağın diğer ucunda da askeri noktayla karşılaşırsınız. Yani bu kadar yoğun silahlı güç arasında insan her türlü psikolojik baskıyı hissediyor. İlla da mücadele eden bir Müslüman değil, normal işine giden vatandaş da kendini baskı altında hissediyor. Mesela silahlı güçlere verilen yetki o kadar fazla ki dünyanın hiçbir yerinde yoktur. Örneğin asker herhangi bir evden şüpheleniyorsa o asker o eve istediği saatte baskın yapabilir. Mahkeme veya savcılıktan herhangi bir izin almasına gerek yoktur. Asker istediği kişiyi alıp götürebilir ve bir seneye kadar mahkemeye çıkarmadan hapiste tutabilir. İstediği kişiyi sokaktan da alabilir.

Hatta istediği kişiyi vurma yetkisi bile var. Tüm bunlarla beraber hiçbir medya, hiçbir STK ve hiçbir insani kuruluş o bölgeye giremez. Bu durum, Türkiye’deki basın ve medyaya da bir duyuru olsun. Dünyanın belki de tek bölgesidir ki şu an işgal altındaki bazı bölgelerde uluslararası telefon edemezsiniz, izin almak zorundasınız. Gençler facebook gibi sosyal medyayı ‘Arap Baharı’nda olduğu gibi aynı amaç doğrultusunda kullandı diye 13-15 yaşlarındaki gençler hapisteler. Bu anlattıklarımız karşısında nasıl bir baskı olduğu anlaşılıyor sanırım.

ARKADAŞIMI ALTINDA ATEŞ OLAN DEMİR SANDALYEYE OTURTUP ERİTEREK ŞEHİD ETTİLER

Keşmir’de yakından tanık olduğunuz zulüm ve katliamlara dair anılarınız var mı?

Keşmir’de ne kadar zulüm varsa ne kadar katliam varsa hepsi bizim kardeşlerimizdir. Çok yakın bir arkadaşımın hikâyesini anlatayım. Beraber uzun yıllar mücadele verdiğimiz lider bir kişilik Prof. Nezir Bey, Hindistan askeri güçlerinin eline geçti. Onu önce işkence yaptılar ve mücahitler nerede, onları saklıyorsun veya silahları nerede diye. Tabi ondan bir netice alamayınca ona uyguladıkları ceza şöyle olmuş; onu demir bir sandalyeye bağladılar ve altında ateş yaktılar. Ve arkadaşımın eti eriye eriye şehid oldu. Öte yandan hapishanedeki insanlara zehirli iğne yapmaları, zehirli bozuk gıdalar yedirerek yavaş yavaş kişinin ölmesini sağlanması. Hatta 5-10-15 yıl içerde işkence ve zulümlere maruz kaldıktan sonra dışarıya bedenen ve akli dengesi bozulmuş şekilde çıkan binlerce engelli insan var. Öyle tanıdığımız yakınlarımız var ki yüzlerine ütü yapıştırılarak şehid edildiler.

KEŞMİR DE 64 YILDIR FİLİSTİN GİBİ İŞGAL ALTINDA 

Keşmir, Filistin’de olduğu gibi 64 yıldır işgal altında olmakla birlikte bu iki İslam beldesinin birçok benzer yanları var. Hindistan’ı da bu anlamda Keşmir’e yaptıkları karşısında bir israil gibi görebiliriz diye sanıyorum. Siz nasıl değerlendiriyorsunuz?


İkisini de aynı sayabiliriz. Zaten Hindistan ve israil sıkı bir işbirliği içindeler, ortak bir strateji yürütüyorlar. 1990’dan bu yana 22 senedir Keşmir’de, Hindistan’da israil’in komandoları mevcut. Biz Keşmirlileri nasıl kontrol altında tutacaklarına dair israil’in fikir babaları mevcut. israil’in istihbaratı mevcut. Aynı şekilde de Gazzelileri baskı altında tutmak için Hindistanlı istihbarat ve askeri teşkilatlar israil’in içinde mevcut. Yani her yerde beraberler. İsrail’le ilgili Keşmir olsun, Pakistan olsun şöyle bilinç var; israil’li demek, küfür etmekle aynı anlamı taşıyor. O kadar da ciddi derecede bir tepki var. Ama Hindistan’a karşı İslam dünyasından böyle bir tepki yok. Mesela körfez ülkelerinde, Müslüman ülkelerde şu an dört milyon Hindistan işçisi var ve çalışıyor. Bu, Hindistan için çok ciddi bir gelir kaynağı. Hindistan’ın ticaret hacminin yüzde yetmiş civarındaki bölümü Müslüman ülkelerle. Onun için Keşmirliler ve Pakistanlılar Araplara şöyle diyor; biz nasıl Gazze için hassas isek, Körfez Ülkeleri ve dünya Müslümanları da Hindistan’a böyle bakmalı. Ancak bu bakışla hareket edilirse Keşmir’le ilgili bir şeyler yapabiliriz.




KEŞMİR’DE ZULÜM DE MÜCADELE DE DEVAM EDİYOR

Yaklaşık 20 sene önce Keşmir meselesi Türkiye’de çok konuşuluyordu. Türkiye’de Müslümanlar Keşmir’e cihada gidiyordu, şehidler geliyordu. Fakat son on yıldır Keşmir hiç gündemde yok. Acaba bunun sebebi ne? Türkiyeli Müslümanlar mı Keşmir’i unuttu, yoksa Keşmir’de cihad mı bitti? 

Zaten bu yüzden buradayız. Keşmir’de mücadele bitmiş değil, aynen devam ediyor. Zulüm de bitmiş değil, hatta artarak devam ediyor. Fakat nedense dünyada bilhassa Türkiye’de bu ses kesilmiştir. Tekrar hatırlatmak anlamında ‘ne oldu niye unutulduk’ demek için buradayız. Dünya Müslümanlarının yanı sıra özellikle Türkiye’den beklentilerimiz yüksek. Çünkü Türkiye’nin sesi eskisine göre daha gür çıkıyor. Dünya meselelerine el atıyor. Keşmir de İslam ümmetinin çok önemli bir meselesidir. Türkiye’den beklentimiz, bu konuda da üstüne düşen görevi yerine getirmesidir.



KEŞMİR’İN NAMUSU, ŞEREFİ, HAYSİYETİ AYAKLAR ALTINDADIR
Son olarak dünya Müslümanlarına ve tüm insanlığa yönelik talep, çağrı ve mesajınız nedir? 

Müslümanların görevidir; çünkü Keşmirliler de bu ümmetin bir parçasıdır. O parça da özgür olmak istiyor. Baskı ve zulümlerden kurtulmak istiyor. Bizi kurtarmak Müslümanların görevidir. Keşmir; halkı Müslüman bir İslam beldesidir. Küfrün baskısı altındadır. Kâfir şu an orada zulüm etmektedir. İşgal altındaki Keşmir’in namusu, şerefi, haysiyeti ayaklar altındadır. Müslüman ümmette bunun örnekleri çok; mesela Haccac zamanında Hindistan yöresinde namusu söz konusu olan bir kadının feryadı Haccac’a ulaştırıldı. O da Muhammed İbni Kasım komutanlığında bir ordu gönderdi. Ve oranın en büyük radasını yenerek Hindistan’a hem İslam için kapı açmış oldu ve oradaki zulme son vermiş oldu. Bu aslında şer’i dini bir konudur. Bir yerde Müslüman nüfusa bir zulüm varsa ve Müslüman’ın şerefi, haysiyeti, namusu mahfuz değilse, diğer yöredeki Müslümanlar üzerine orayı kurtarmak farz olmuş olur. Ve onun için bütün Müslümanlara sesleniyoruz ki; ayağa kalksınlar, şu an var olan açık bir yolla Keşmir’deki baskıya zulme son vermeliler ve kendi kendini yönetme hakkımızı bize sağlamalılar.

KEŞMİR; PAKİSTAN VE HİNDİSTAN ARASINDA İDEOLOJİK BİR SAVAŞA DÖNÜŞEBİLİR

Eğer bugün İslam İşbirliği Teşkilatına üye Müslüman ülkeler Hindistan’a ‘Keşmirlilerin hakkını vermezsen ticari ilişkileri kesiyoruz’ deseler, inanın bir hafta geçmeden Keşmirliler haklarına kavuşur. Eğer Müslümanlar öncelikle bir araya gelerek seslerini yükseltseler inanın ki dünyanın diğer milletleri de bu sese katılacak. Çünkü bu bir insanlık dramıdır. Onun için biz Müslümanlar sessiz kaldığımız için diğer insanlar da ses çıkarmıyor. Keşmir konusunda Pakistan ve Hindistan arasında üç kere savaş oldu ama aynen duruyor. Her ikisi de nükleer güce sahip. Ve bu durum ideolojik bir savaşa doğru da gidebilir. Dolayısıyla bu durum bütün dünyayı ilgilendiren bir konudur. Allah muhafaza durum o yöne gelmeden çözüme kavuşturulması lazım.

STK’LAR VE BİLHASSA BAŞBAKAN ERDOĞAN SESİMİZİ DUYSUN

Burada Türkiye’nin rolünü düşünüyor ve devreye girmesini istiyoruz. Bilhassa Başbakan Erdoğan’ın sesinin Filistin ve Gazze için nasıl çıkıyorsa, umarız ki Keşmir için de çıkar, ilgilenir. Çünkü Türkiye eskisi gibi değil, artık dünya meselelerine el atan bir ülkedir. Tabi sadece hükümetten değil STK’lardan da yardım bekliyoruz ve beklentimiz büyük.

Courtesy: Time Turk  http://www.timeturk.com/tr/2012/06/11/kesmir-de-zulum-de-mucadele-de-devam-ediyor.html

Foreign Minister of Pakistan meeting with Foreign Minister of Indonesia at Istanbul

The Foreign Minister of Pakistan Ms Hina Rabbani Khar meeting with Foreign Minister of Indonesia Dr. R.M. Marty Natalegawa on the sidelines of Ministerial meeting of Global Counter Terrorism Forum held on 7-8 June 2012 at Istanbul, Turkey.

Ministeria​l Meeting of the Global Counter Terrorism Forum (GCTF) on 7 June 2012

ISTANBUL, 7 June 2012: Foreign Minister of Pakistan H.E. Ms Hina Rabbani Khar headed Pakistan delegation to the Ministerial Meeting of the Global Counter Terrorism Forum (GCTF) held here today. In her statement, she said Pakistan alongwith its partners is working to tackle the issue of global terrorism. The reall challenge is to win the hearts and minds of people to address the issue in a comprehensive way. The democratic government of Pakistan is working hard to strengthen the criminal justice system. Following is the complete text of her speech"
Foreign Minister Davutoglu,
Secretary of State Hillary Clinton,
Fellow Foreign Ministers,
Excellencies,
Ladies and Gentlemen 
Let me first thank both the co-Chairs for convening the GCTF meeting in this most wonderful city of cities, and for their very pertinent opening remarks.  I would also like to thank the Government and brotherly people of Turkey for making excellent arrangements for the meeting and the warm welcome and hospitality extended to us.
Since the launching of the Forum in New York last September, GCTF’s activities have covered considerable ground in both regional and thematic working groups. The member countries have shared information on good practices in thematic areas like criminal justice and rule of law as well as for the rehabilitation and reintegration of offenders of violent extremism. The Rabat Memorandum on Good Practices for Effective Counter-terrorism Practice in Criminal Justice Sector, and the Rome Good Practices for Rehabilitation and Reintegration of Violent Extremist Offenders, are two important steps in our efforts to effectively counter violent extremism and terrorism.
Co-Chairs,
As one of the most affected country by terrorism, Pakistan is making every possible effort to root out this scourge from our society. We are working with our partners for strengthening the criminal justice system, especially the investigation and prosecution sides. We have instituted programmes for capacity building of investigators and prosecutors; securing crime scene, collecting evidence, upgrading forensic laboratories; improving prison management system and expanding de-radicalization programmes. We are also working on how intelligence inputs could be converted into evidence which can withstand judicial scrutiny.
Co-Chairs,
We believe that in the struggle against violent extremism and terrorism, the real battle is for winning the hearts and minds of the affected people, particularly the youth who are more susceptible to distorted ideologies. We also need to address conditions that engender feelings of helplessness and deprivation among the people. Indeed it is imperative to give a message of hope to misguided individuals to win them back into the national mainstreams. This would need developing of an effective counter narrative.
To this end, we are evolving a robust narrative to counter the misleading agenda of violent extremists. We believe that education for all and creating economic opportunities for young people are most effective antidotes against spread of extremist ideologies. Accordingly, after the Swat operation, we launched a de-radicalization project known as “Sabaoon.”  The success of this project gives us the confidence to launch more such projects. We, therefore, have started developing a database of people who underwent military training during the Afghan jihad and later, with a view to imparting vocational training in various trades to enable them to re-integrate into the society as productive members. Already, more than 250 individuals have completed training and another 48 are still in the vocational training institutes. Perhaps, the most important aspect of this de-radicalization project is to ensure sustainable employability of reformed individuals.    
In this backdrop, we warmly welcome the gesture from the Government of the United Arab Emirates to establish the Center of Excellence for Countering Violent Extremism (CVE) in Abu Dhabi. We look forward to its formal launching in October this year. Pakistan would be happy to extend all possible assistance to make the centre a real success. 
Co-Chairs,

Our emphasis on rule of law and strengthening criminal justice system flows from the belief that fair prosecution and conviction of terrorists in the court of law would be more effective than eliminating them through innovative means as it has the potential to sow seeds of further extremism.
The sense of ownership that a democratic dispensation offers should be strengthened to help neutralize the violent narrative of extremists and terrorists. On its part, the democratic government in Pakistan would continue to closely work with the international community to create a world free from bigotry, extremism and terrorism.

I thank you all.
ENDS

Pakistan’s Minister for National Heritage & Integration visits Turkey

ANKARA, 1 June 2012: Pakistan’s Federal Minister for National Heritage & Integration Mrs. Samina Khalid Khurki is leading Pakistani delegations to the Conference of UN Alliance of Civilization Partners Forum being held in Istanbul from 31 May to 1 June 2012. She is also representing Pakistan in the second Conference on Somalia held in Istanbul.

The Minister alongwith Ms Rahela Shahadat Baloch, Minister of State for Science & Technology visited Konya on Thursday evening. Governor Konya H.E. Mr. Aydın Nezih Doğan received both the dignitaries.

To pay homage to the great philosopher and sufi saint of the Muslim world, the dignitaries visited the Mausoleum of Maulana Jalaluddin Rumi.

Mrs. Samina Khalid Ghurki while meeting with the Governor Konya said the sufi philosophy of Maulana Rumi has enormous influence on the poetry of Pakistan’s national poet Allama Muhammad Iqbal. She stressed on the need for more people to people contact between the two brotherly countries. She said Pakistan can greatly benefit from the Turkish experience in the field of preservation of cultural heritage.